802.679 dieren

345.716 koeien
265.497 paardachtigen
191.466 schapen en geiten [1]

__

Veel grazende dieren in Vlaanderen verblijven momenteel buiten zonder toegang tot beschutting.[2] De Vlaamse Codex Dierenwelzijn vereist nu dat alle dieren die buiten worden gehouden beschutting krijgen. Deze wijziging treft ongeveer 802.679 weidedieren, waaronder 345.716 koeien, 265.497 paardachtigen en 191.466 schapen en geiten. De wet bepaalt:

*’**Art. 10 §3**. Ieder persoon die een dier houdt, verzorgt of te verzorgen heeft, zorgt ervoor dat de dieren die buiten gehouden worden over natuurlijke of kunstmatige beschutting beschikken.*

*De Vlaamse Regering kan hierover nadere regels en uitzonderingen bepalen.’*

Verantwoordelijken krijgen tot 1 januari 2029 de tijd om adequate beschutting te voorzien in weilanden en buitenruimtes voor deze 800.000 Vlaamse weidedieren.

Verplichte beschutting voor weidedieren

In de afgelopen jaren tot 2029 was en is de wetgeving met betrekking tot het bieden van beschutting voor paarden enigszins onduidelijk. Dit bemoeilijkte de handhaving van dierenwelzijnsregelgeving, vooral voor paarden in weilanden zonder geschikte beschutting. De kern van dit probleem ligt in een clausule in de wetgeving, die stelt dat beschutting voor paarden alleen noodzakelijk is als ze ‘niet opgestald kunnen worden’.[3] Deze maas in de wet stelt paardeneigenaren in staat de wet te omzeilen door te beweren dat hun paard ‘elders opgestald kan worden’, zelfs als dit niet het geval is, waardoor ze hun verantwoordelijkheid om adequate beschutting te bieden kunnen ontlopen.

De invoering van een duidelijkere verplichting, die stelt dat paarden altijd toegang moeten hebben tot beschutting, is een belangrijke verbetering die de eerdere maas in de wet aanpakt. Er is echter nog steeds onduidelijkheid over wat een aanvaardbare beschutting is voor alle soorten weidedieren. De term ‘natuurlijke of kunstmatige beschutting’ vereist niet expliciet de constructie van een schuilhok. Er bestaat de mogelijkheid dat eigenaren de aanwezigheid van bomen in de weide, ondanks hun beperkte bescherming, als voldoende beschutting zouden kunnen aanvoeren. Dit zou het doel van de regelgeving ondermijnen, wat idealiter de constructie van een degelijke, door mensen gemaakt schuilhok inhoudt.

Om dit op te lossen is het cruciaal om duidelijke richtlijnen op te stellen om ervoor te zorgen dat de geboden beschutting adequaat en effectief zijn in het beschermen van weidedieren tegen barre weersomstandigheden. Deze richtlijnen moeten minstens specificeren dat het schuilhok voldoende ruimte biedt voor alle dieren, inclusief een comfortabel en droog gebied waar ze kunnen liggen. [5]